Fiordland, Wanaka en het gebrek aan kerst

Deze blog er ook maar snel achteraan, dan ben ik weer een beetje bij.

Maandag zou er ook weer gevlogen worden, maar ik moest ’s avonds in Milford Sound zijn, een tocht van zo’n 5u. Kon me toch niet inhouden, en gezegd dat ik 1 vlucht zou doen. Was meteen een geweldige vlucht waarbij ik echt gigantisch hoog ging en een stuk hoger dan de startplek. Daarna snel richting Milford. Al snel was het een aardig recht toe, recht aan weg en schoot ik lekker op. In Te Anau nog een stop voor mijn lunch die ik de vorige dag al gemaakt had (wat een voorbereiding) en het vullen van de benzinetank. Ook startte hier mijn guided tour via mp3 die ik kreeg bij het boeken van de lodge.
De meeste mensen doen Milford Sound in een dagtocht vanuit bijvoorbeeld Queenstown of Te Anau. Ik had bewust gekozen voor een overnachting in (de enige) lodge in Milford, hierdoor had ik 2 dagen in de sound met meer kans op goed weer en het ontwijken van de toeristenbussen. Dit bleek echt super te zijn en zou dat iedereen aanraden. Het pakket dat ik geboekt had bestond uit een overnachting, ontbijt, de ochtendcruise (voordat alle bussen aankomen), onderwater discovery centre en dus de mp3 guided tour.
Zo had ik tijdens de 2u durende tocht naar Milford Sound wat te luisteren en kon ik nog wat leren. Onderweg meerdere stops gehouden aangezien het uitzicht steeds mooier werd. Ook hier is het weer niet te beseffen hoe groots alles is en hoe steil de bergen vlak naast je omhoog gaan. Ook kennis gemaakt met de Kea, de nationale brutale papegaai die schijnbaar uit verveling nogal geneigd is de rubbers uit je ramen en van je ruitenwissers te eten.
Bij de Homer Tunnel moest ik een min of 7 wachten tot ik door kon rijden. Deze tunnel is 1200m lang en heeft een lange tijd en veel moeite gekost om te maken (oa 100kg explosieven per 25cm). Ze gebruiken het als 1-baanstunnel, dus om de ong 10min wisselt de rijrichting.
Kwam aan het eind vd middag aan in de lodge, en na snel wat gegeten te hebben met een boek van de ondergaande zon op Mitre Peak genoten. Nog gewacht tot het echt donker was (wat lang duurde) en nog wat foto’s proberen te maken. Onderweg terug naar de auto mijn eerste ontmoeting met levende possums gehad. Schrok me uiteraard te pletter toen ze op mn pad liepen, vond ze toen schattig, tot ze op me af kwamen, dat was weer minder. Ze zijn leuk als ze stilzitten op een afstandje. De 1km terugweg die ik met de auto deed ook maar stapvoets gedaan, want die beesten zijn overal, snap wel dat er zoveel dood op de weg liggen.

Prima nacht gehad en kon lekker rustig aan doen en heerlijk ontbijten, want hoefde me pas om 10u bij de boot te melden.
De tocht was zoals gewoonlijk weer erg leuk en informatief. Prachtig weer en met meer dan 200 regendagen per jaar was het een wonder dat het al 48u droog was. Per jaar valt er 6-8m regen (de amazone krijgt zo’n 3,5m) en door de steile harde bergen is er eigenlijk geen bodem, alle bomen groeien op een moslaag (er zijn dus ook regelmatig boomlawines), waardoor het regenwater niet door de grond opgenomen word. Dit zorgt voor heel wat watervallen die dus meer of minder zijn afhankelijk van de regenval. Door de vele regen zijn de bovenste paar meter (hoeveel ligt ook weer aan de regenval) van het water in de sound zoet water, terwijl de rest zout is. Op het diepste punt dieper dan 400m. Het regenwater heeft een beetje een thee-kleur waardoor het als een zonnebril werkt en er op 10m diepte al zo weinig licht door komt dat het net zo donker is als normaal op 50m diepte. Hierdoor leven er allemaal dingen en dieren vlak onder de oppervlakte die je normaal alleen in de diepzee ziet. Zo onder andere black coral (wat overigens wit is). Erg interessant om allemaal te zien vanuit het discovery centre, waarbij je in een bak met ruiten 10m onder water was.
Om het allemaal makkelijker te maken zijn de Sounds in Fiordland geen sounds, maar fjorden. Het verschil is dat een fjord gemaakt is door gletsjers, en een sound door water/rivieren.
Met de boot nog tot onder een van de watervallen gevaren om op de boeg wat glazen te vullen met vers water (en zeiknat te worden).
Terug aan land leek het wel ontploft, overal mensen en heeeeel veel toeristenbussen waar ‘sochtends nog een lege parkeerplaats was. Nog snel even wat gelunched en toen weer op pad. Km of 60 gereden en vervolgens aan het eind van de middag gestart aan de Key Summit-wandeling. Het volgt het eerste uur van de Routeburn en dan een sidetrip naar de top. Komt dus neer op een hele tijd klimmen. Het uitzicht was het dan wel weer meer dan waard, mede door het prachtige weer.
Vervolgens op zoek naar een leuk plekje om mijn tent neer te zetten, onderweg zijn er een hoop DOC-campings. Komt eigenlijk alleen neer op een picnic-tafel, een plekje om vuur te stoken en een wc-hokkie. Mooi plekje gevonden en de insectenspray werkt goed ben ik achter gekomen. Moet er alleen aan denken hem op tijd aan te brengen.

Woensdag de weg terug naar Wanaka. Nog even gestopt bij de Mirror-lakes die nu wel erg mooi waren. Onderweg weer een pancake-stack gegeten in Te Anau en vervolgens na een paar uur rijden in Queenstown aangekomen aangezien ik nog wilde lugen. Dit is eigenlijk gewoon in een karretje de berg af crossen. Een combi-ticket voor de gondel en 5 ritten gekocht. Blijft toch raar in een gondel zitten zonder naar de sneeuw te gaan. Ook in de stoeltjeslift deed ik telkens (alle 5 de keren) vanzelf mijn benen omhoog terwijl er niet eens een voetensteuntje was. Nog even rondgehangen om van het uitzicht te genieten en naar het bungeejumpen te kijken. Aangekomen in Wanaka en niks bijzonders gedaan, beetje genoten van het mooie weer.

Ook donderdag met kerst stond er niks bijzonders op het programma. Heb vooral genoten van het warme weer en een boekje gelezen. Om toch niet niks te doen in de ochtend met 2 anderen Mt. Iron beklommen. Verschrikkelijk idee om dat op zo’n warme dag te doen, maar gelukkig was het nog niet het warmste moment van de dag. Hier totaal geen kerstgevoel, behalve het feit dat alles dicht was, het druk was op de berg en iedereen Merry Christmas zei. Heb op een gegeven moment de kerstcds maar uit de auto gehaald om hier af te spelen, niet iedereen was daar even blij mee.

Vandaag ook een rustige warme dag. Vanochtend even naar het centrum gegaan voor koffie en de ferry en hostel op Stewart Island geboekt, best prijzig, dus hoop dat het het waard is. Erwin en Steffan zover gekregen mee te gaan naar Puzzleworld. Erg grappig, vooral de kamer die 20gr gekanteld is is heel raar, net of je dronken bent. Het doolhof hebben we in recordtijd gedaan. De moeilijke opdracht (4 torens in bepaalde volgorde vinden en dan de uitgang) staat 60-90min voor en wij hebben het in 42:52min gedaan. Nog vlees en bier gehaald voor de bbq van vanavond en nu de blog weer bijgewerkt en lekker niksdoen.
Morgen heb ik wel weer genoeg van het niksdoen maar dan vertrek ik ook naar Stewart Island, dus komt mooi uit.