Zion NP met Angels Landing

Zoals Talitha me de laatste 2 weken genoeg gezegd heeft "you can't have sunshine without a little rain", of in mijn geval snow.
Donderdag na een heerlijke en warme nachtrust wakker geworden met het zonnetje. Het was nog wel -6 en ik heb natuurlijk geen ijskrabber mee, dus vond dat genoeg reden rustig aan te doen en nog even van het heerlijk warme bed te genieten.
Na 10u geslapen te hebben toch maar opgestaan. Tegen de tijd dat ik de deur uit ging had het zonnetje mn ruiten mooi ontdooit en reed ik door een prachtig winterlandschap (met blauwe luchten, dat maakt alles mooier). Hoe verder ik richting Zion NP kwam hoe verder ik daalde en hoe meer de temperatuur omhoog ging.

Aangekomen bij Zion kun je goed zien dat de populariteit van dit park hard gestegen is. Zion Canyon kan alleen met de shuttle betreden worden en iedereen probeert daar zo dicht mogelijk bij te parkeren. Parkeerplaats van het visitor center was al helemaal vol, dus maar gekeken of mn campingplekje toevallig al vrij was. Dit was zo dus kon mooi al inchecken en heb mn auto daar dus achter kunnen laten. Camping ligt naast het visitor center, dus daar op de shuttle gestapt, was zelfs nu tegen twaalfen nog een aardige rij en ik moest 3 shuttles wachten.

Gestart met een wandeling langs 3 verschillende pools waarvan de bovenste een aardige klim was. Daarna de weeping rocks met zn hangende tuinen. Inmiddels was de lucht aardig betrokken en ben ik weer terug gegaan richting camping. Nog even uitgestapt bij het museum voor een rangertalk over de dieren van Zion. Ging vooral over de letterlijke bloemen en bijtjes en andere bestuivers.

De wolken verdwenen snel en heb heerlijk in het zonnetje kunnen koken en eten. Kamperen is weer leuk :p
Daarna nog even terug gereden waar ik vanochtend langs een uitzichtpunt gereden was waar vanochtend geen plek was. Moest echter voor de tunnel wachten en tegen de tijd dat ik er was zat alles in de schaduw en keek ik erg tegen de zon in.
Terug op de camping eindelijk voor de eerste keer fikkie kunnen stoken. Had het hout al een tijd in de auto liggen maar met temperaturen rond het vriespunt is t mij te koud lekker naast een kampvuurtje te zitten. Mijn buren waren een jong nederlands stel, dus even gevraagd of ze nog langer gingen kamperen. Nou, ze waren hier nog 6 weken. Mooi, aan hen de spullen gegeven die ik niet meer nodig had: wat eten, stoel, wc-papier, pannen, dat soort dingen. Beter dan t in de kliko gooien.

Het zou snachts heerlijk 7gr blijven dus ik had wel mn thermospul aan, maar geen dikke sokmen ofzo mee de tent in genomen. Nou, t was dus mooi geen 7gr, sochtends stond t ijs weer op de ramen.

Vroeg opgestaan want ik wilde Angels Landing lopen (awesome). Een wandeling die erg populair is en waarvan je het laatste stuk in single file moet lopen/klimmen. Kunt het beste dus vroeg beginnen, dan is het rustig en kom je minder tegenliggers tegen. Om 7u had ik de boel ingepakt en verliet ik de camping. Auto bij t visitor center neergezet (was nu nog plek zat) en met de shuttle. Om 8u aan de 4u durende trail begonnen en kwam op het begin wel tegenliggers tegen. Een vader en zoon (van een jaar of 8), maar die waren om 5u gestart, ja dat telt niet hoor.

Je stijgt uiteindelijk 500m van het begin en dat ik naar 3,8km. Erg steil dus. Het meeste stijg je in het eerste uur en dat is vooral heel veel switchbacks lopen. Ik had er zowaar aan gedacht mn brace om te doen en dat scheelde toch wel erg veel. Het extra zetje bij het strekken van de knie en het dempen bij het naar beneden lopen.
Op een gegeven moment ben je bij Scouts Lookout waar je al een prachtig uitzicht hebt. Veel mensen stoppen hier (gelukkig) ook.
Voor het stuk verder is het niet handig als je hoogtevrees hebt of niet heel stabiel bent. Het loopt over een smalle richel wat af en toe maar een metertje breed is met aan beide kanten een afgrond van 300m. Met enige regelmaat was het ook echt klauteren en ik maakte me wel een beetje zorgen hoe ik dat weer naar beneden moest doen met mn knie. Brace was hier overigens weer niet heel handig omdat ik mn knie dan niet helemaal kan buigen.

Onderweg heb je op veel stukken een metalen ketting waar je je aan vast kunt houden. Als je elkaar moet passeren (kan ook niet overal) kan dat uiteraard echter niet. Ben een paar mensen tegen gekomen die die ketting echt niet los gingen laten. Of het dan verstandig is weet ik niet, maar wel dapper :p

Boven een prachtig 360 uitzicht. Je wordt alleen wel lastig gevallen door chipmunks, die krengen weten het precies als je wat gaat eten en zijn hondsbrutaal. Zag dat er 1 op de voet van een meisje kroop en daar schrok ze zo van (ze zag m niet) dat ze hem zo door de lucht schopte, zou t normaal zielig vinden, maar misschien leert die ervan.

Toen ik boven was ook 2 grote vogels zien vliegen en dat bleken condors te zijn (ze hadden nrs).
Weer terug bij scouts lookout stond er een ranger vol enthousiasme te vertellen over deze sightings.
Even wat condorfeitjes:
- zijn de grootste vogels van Noord-Amerika met een spanwijdte van ruim 3m.
- op een gegeven moment waren er nog maar 22 van deze vogels.
- inmiddels rond de 400, waarvan 220 in het wild en 72 in Utah en Arizona. Erg bijzonder dus dat ik er 2 gezien heb.

Op de weg terug erg veel mensen tegen gekomen en ik was erg blij dat ik vroeg gestart was. De temperatuur was een stuk beter, en je staat niet constant te wachten tot je weer een stukje verder kunt.

Terug op de begane grond mezelf eerst maar eens getrakteerd op een dikke hamburger en friet, had ik wel verdiend.
Daarna nog even de shuttle naar het eind van de canyon genomen en uitgestapt bij de halte waarvan je Angels Landing en een deel vd route goed kunt zien.

Om 15u richting Vegas vertrokken voor mn laatste overnachting