Bruggen, fruitbomen, sneeuw en wind.

Weer internet, maar ondertussen weer zoveel gedaan dat de blog in 2x ge-update wordt.

De tent heeft zowaar nog een paar winderige nachten overleeft, dus ik heb er alweer iets meer vertrouwen in. Dat is maar goed ook, want ik kom geen Walmart meer tegen.

Zaterdagmorgen ben ik naar Natural Bridges National Monument gereden. Prachtige route ernaartoe via Mexican Hat, plaats heeft zn naam te danken aan een rotsformatie die op een sombrero lijkt, dus...
Gehucht, maar ze hadden er een bezinepomp met redelijke prijs en aangezien mn tank halfleeg/vol was maar weer vol gegooid.
Vervolgens via een steile onverharde weg naar het noorden tot Natural Bridges. Me daar rond 11en gemeld en er werd me verteld dat de camping hoogstwaarschijnlijk al vol zat (zijn ook maar 12 plekken). Uitgelegd gekregen waar ik dan als alternatief kon kamperen. Toch even een rondje gereden, en er was zowaar nog 1 plekje vrij, snel ingepikt dus.

Natural bridges bestaat uit een loop die je met die auto kunt rijden waarbij je onderweg uitzichtpunten tegen komt voor 3 verschillende natuurlijke bruggen. Je kunt ook naar ze toe lopen, stuk voor stuk behoorlijk afdalen (en weer omhoog). De eerste en laatste brug ben ik naartoe gelopen. Leuke routes waar je ook via houten ladders af moet dalen.
Ook hier waaide het weer flink en eten koken kostte dus ook een eeuwigheid.

Had bij het visitor center savonds een astrology ranger program was, dus daarheen gelopen. Het is in dit gebied namelijk ook een international dark sky park. Zelfde als ik in Nieuw Zeeland ook geweest ben. Erg veel sterren kunnen zien, vooral omdat de maan pas een uur later opkwam. Weer het een en ander geleerd wat ik binnen een paar dagen natuurlijk ook weer vergeten ben.

Zondag stond Capitol Reef NP op het programma en wilde graag op de camping in Fruita verblijven. Had al gezien dat deze vroeg vol kan zitten dus daar vlot heen gereden. Was er nog net op tijd, ik kon nog wel kiezen uit wat plekjes, maar toen ik een half uurtje later weer op pad ging zat die helemaal vol. Ook de volgende dag stond er terwijl ik de tent aan het opruimen was alweer een kaper op wacht (was op de vorige camping ook al).
Fruita district is een deel wat door mormonen opgebouwd is en de fruitbomen die ze daar geplant hebben worden nog steeds gebruikt. Ben bij het naastgelegen (toeristische) hutje een cherrypie gaan halen. Mijn god wat zoet, en dan ook nog aardig groot, lunchen hoefde ik niet meer.
Daarna de Hickman bridge trail gelopen naar ook weer een natuurlijke brug. Daar kwam ik 2 andere Nederlanders tegen (kom veel Nederlanders tegen, maar meestal houdt ik mn mond), Vincent en Lieneke. Daarmee de terugweg samen opgelopen en elkaars route zo'n beetje besproken (+ de rare Amerikanen en Aziaten).
Vervolgens heb ik de Scenic drive gereden. Een 17 mijl lange route door het park, prachtige rotsformaties- en kleuren tegen gekomen. De laatste 2 mijl waren over weer een onverharde weg door een smalle en vooral hoge kloof, erg indrukwekkend. Vervolgens teruggereden en toch nog even een wandeling gelopen (die al snel weer een paar km en 1,5u was).
Rond 19u terug en snel wat gegeten. Nog een rondje rond de camping gelopen waarbij ik in 10min al marmotten, konijnen, een of andere roofvogel en hertjes tegen gekomen ben.
Was daarna net begonnen mn dagverslagje te tikken, toen Vincent langs kwam om te vragen of ik een biertje kwam doen, graag.
Gezellig gekletst in hun belachelijke 32foot uitschuifbare camper. Heel toevallig blijkt Lieneke ook rontgenlaborant te wezen, dat was ik nog niet eerder tegengekomen (scheelt wel veel uitleggen). Uiteindelijk was het pas na 12en dat ik in bed lag.
Dat valt me trouwens ook op, om 21.30-22u is iedereen echt stil en hoor je hier en daar al gesnurk, heel wat beter dan op die zuid-europese campings waar je om 23u nog rondrennende kinderen hebt.


Maandag het eerste deel van Scenic byway 12. Een van de mooiste routes van het zuidwesten. Eerst in Torrey nog getankt, wat boodschapjes gedaan en nieuw ijs voor in de koelbox gehaald.
De route ging onder andere over Boulder Mountain waar nog wat sneeuw lag, het hoogste punt lag dan ook op 9000ft. Een ander bekend deel is Hogback ridge. Hier rij je over een smalle richel waar aan beide kanten de weg meteen steil omlaag gaat. Er waren daar echter werkzaamheden waardoor er maar 1 weghelft open was en je achter een pilot car moest rijden (na eerst een kwartier gewacht te hebben). Geen mogelijkheden om op de uitzichtpuntjes te stoppen dus.
Uiteindelijk aangekomen in Escalante waar ik even langs het visitor center moest om te vragen hoe de staat van de Hole-in-the-rock-road was aangezien dat een onverharde weg is die niet altijd met een gewone auto te rijden is. Staat was prima en ook meteen een permit geregeld om daar te mogen kamperen. Ze doen dat hier veel, dispersed camping, soort legaal wildkamperen zeg maar.
De eerste 15mijl waren prima te doen. Onderweg Devil's garden bezocht, heel raar gebied. Je gaat de bocht om en ineens staan er allemaal vreemd gevormde hoodoos. Onderaan rood en hogerop wit gesteente. Ik zou het eerder aan aliens dan aan de duivel linken, maar oke. Daar me een uurtje vermaakt en toen ik weer terug bij de auto was vroeg er iemand van de auto naast me of dat ik een grote slang wilde zien die zn vrouw in de bosjes had gevonden. Uiteraard wilde ik dat (had er telkens al wel op gelet, maar nog niks gezien).
Lag inderdaad een flink koppel slangen in een boompje, volgens mij ging het om bullsnakes.
Daarna doorgereden naar de slotcanyons die ik wilde bezoeken, Peek-a-boo en Spooky. Alleen voor de namen wilde ik dat al. Ik moest wel het laatste stuk naar de trailhead lopen, want dat was niet meer met mijn auto te rijden.
Helaas begon het erg donker te worden, met af en toe een buitje en stroomopwaarts was het echt aan het regenen. Aangezien het slotcanyons zijn en dus flashfloods kunnen ontstaan geen goede plek om te zijn. Ik wilde toch even kijken bij de ingangen.
Flinke wandeling naar beneden (en dus ook weer omhoog) waarbij ik af en toe gezandstraald ben. Dat is sowieso het thema van de laatste dagen, heel erg veel wind, en constant, om gek van te worden.

Vervolgens plekje langs een zij-weggetje gevonden met mooi uitzicht om te overnachten. In de verte af en toe nog bliksemflitsen en kneiterharde wind. Dinsdag het volgende gedeelte van highway 12 gereden naar Bryce NP, ook weer een erg mooie route al is t wel frisjes (rond de 10gr).
Ik weet niet hoe ik t voor elkaar gekregen heb, maar ik loop alweer door de sneeuw te banjeren vandaag. Ik zit hier in Bryce NP op 8000ft (ruim 2300m) en het is rond de 5gr. Ik zou eigenlijk 2 nachten blijven, maar voor morgen is nog slechter weer voorspeld en snachts een graad of 6 vriezen. Ik had gerekend op kou, maar zoveel trek ik met mn zomerslaapzakje niet. Misschien dat ik morgen dus maar wat ga zakken in hoogte.

Over Bryce de volgende keer meer. Ik heb dit epistel in meerdere delen geschreven. Begonnen heerlijk warm in Fruita tot Vincent me ineens kwam halen voor bier.
Volgende stuk in de auto terwijl ik aan het wachten was voor onze kant weer mocht rijden. Een stuk terwijl ik aan de rand van de canyon wachtte op zon (met resultaat) En het laatste gedeelte op de camping in  het zonnetje.