Wildspotten op Stewart Island en The Catlins

De laatste dagen waren een beetje wildlifespot-dagen. Ene poging wat succesvoller dan de andere.

Zaterdag stond er weer een flinke rit op het programma naar het zuiden. Ik had de ferry naar Stewart Island van 17u geboekt. De eerste 2u/150km was een beetje saai aangezien ik die al eerder gereden had. Het leek wel alsof de politie nog een quotum voor het einde van het jaar te redden heeft, want ben heel wat controles tegen gekomen onderweg. In Invercargill nog met een leuke aanbieding een regenjas kunnen kopen, hoop alleen dat ik hem niet te vaak hoef te testen.
In Bluff nog naar Stirling Point geweest (in de regen). Dit is het einde (of het begin) van de SH1 waarvan ik aan de andere kant op Cape Reinga gestaan heb. Het is niet helemaal het zuidelijkste puntje van het vasteland, maar dat staat zondag op het programma.

De ferry-overtocht was redelijk rustig, al hadden we wat vluchtmomentjes, en heb zonder zeeziek te worden tot de overkant gehaald. Het eerste wat opvalt is het vele vogelgeluid, duidelijk te merken dat er hier haast geen geintroduceerde roofdieren zitten. Aangezien Stewart Island onder andere bekend staat voor zijn zonsop- en ondergangen voor de zonsondergang naar Observation Rock boven het dorp gegaan. Helaas niet zo’n mooie zonsondergang, maar toch was het erg leuk de papegaaien te zien en horen. Maken een gigantisch lawaai en zijn echte stuntpiloten.

Het eiland zit ook vol kiwi’s en van de hosteleigenaar de locaties in de buurt gekregen waar ik ze zou kunnen verwachten. Dus om 23u op kiwi-jacht gegaan. Blijf het toch eng vinden in mijn eentje door het bos te lopen, dat ik op een gegeven moment op het kerkhof uitkwam hielp daar totaal niet bij. 2 keer een kiwi heel dichtbij gehoord, maar het struikgewas was te dicht om ze te zien. 2e locatie leverde naast een egel ook al niks op, en na 1,5u het maar opgegeven.

De volgende dag een wandeling van 3u gedaan. Was alleen wel erg op en neer, dus mijn knieeen hadden er na 2u al helemaal genoeg van. Weer terug in het dorp de eiland economie gespekt door een heerlijke Fish and Chips te halen en naar het theater te gaan voor een locale film. Weer heel wisselend weer met keiharde regen en zonneschijn. Terug in Bluff moest ik nog een paar uur rijden The Catlins in. Eerst naar Waipapa point. Daar zou een zeehonden- en zeeleeuwenkolonie zijn. Zeeleeuwen staan nog op mijn lijstje. Helaas niet gezien, op de parkeerplaats bleek dat ik er een gemist had, dus nog teruggelopen. Zag alleen nog een groot stuk platgedrukt gras waar die gelegen had en het spoor terug naar de zee, helaas.

Na het melden bij het hostel in Waikawa terug gereden naar Curio Bay om de zeldzame yellow-eyed pinguin aan land te zien komen. Grootste kans is vanaf een uur voor zonsondergang. Werd snel kouder en niks te zien. Na 3 kwartier de eerste pinguin, jammer genoeg helemaal aan de andere kant van waar we stonden. Uiteindelijk tegen 10en nog een pinguin dichterbij, maar ik moest weer terug naar het hostel, want moest nog betalen en ze zouden na zonsondergang komen om het geld op te halen.

Mijn plan was de maandag te gaan paddleboarden, maar helaas was de surfschool (dezelfde eigenaar) precies die dag als enige dag dicht omdat ze een bruiloft hadden. Wel nog uurtje naar de baai gegaan om de lokale school Hector-dolfijnen te zien en zelfs voor elkaar gekregen er 2 mid-air op de foto te krijgen.

Nog vele stops gemaakt bij onder andere watervallen, een meertje en een grappige kunstgallerij/uitvinder. Die laatste had heel wat grappige en creative uitvindingen gemaakt en snuisterijen verzameld.
Ook nog naar Jack’s Blowhole geweest, een blowhole van 55m diep, 70m breed en 100-nogwat m lang. Dit 200m uit de kust. Helaas was ik er precies tijdens eb, maar alsnog aardig indrukwekkend en een hoop herrie.
Een leuk hostel in de grote stad van The Catlins, Owaka (pop. 303) gevonden. In Bluff viel het me op dat een van mijn banden erg zacht was, maar had al die tijd nog geen (werkend) tankstation met lucht gevonden. In Owaka een onbemande pomp, maar kreeg het uiteraard weer niet voor elkaar. De hosteleigenaar maar even met me meegereden naar de pomp. De compressor bleek uit te staan, had ik een beetje nagedacht had ik dat natuurlijk ook wel doorgehad, maar was denk ik afgeleid doordat er voor het eerst een keer daadwerkelijk lucht uit kwam. Hostelmannetje sprak een ander mannetje aan en vervolgens bij een of andere boerderij weer lucht in de band, was hard nodig.

Voor zonsondergang naar Nugget Point gegaan, het meest gefotografeerde punt in The Catlins en nu dus mijn blog aan het bijwerken. Ook een poging gedaan een hostel voor oudjaar in Dunedin te regelen, maar de eerste 2 hadden geen plek. Morgen weer verder kijken.