De laatste dagen in het noorden

Tijd en gratis internet, dus dat betekent weer een blogupdate.

Was de vorige keer geindigd bij mijn reisdag van National Park Village naar het zuiden. Ik wist niet precies waar ik zou eindigen, want dat zou aan de tijd liggen. De dag begon triest, ik heb een vogel vermoord. In zijn vlucht terwijl die voor mijn auto langs probeerde te vliegen. Zag m in mijn spiegel nog wat nastuiteren, morsdood.
Het eerste stuk schoot prima op aangezien het weer een stuk vlakker was, dus ik kon prima 100 blijven rijden. Na een korte koffie-to-go-stop even een pauze gehad in Foxton, wist namelijk dat hier een nederlandse molen staat, en ik kwam er toch langs. Heel raar dorp, helemaal uitgestorven en die molen staat er dan ook ineens midden in het dorp. Ze hadden er ook trolley-bus-lijnen, dus het was net of ik weer terug in Arnhem was (maar dan wat dooier). In de molen zat ook een winkeltje met nederlandse spullen, er grappig om te zien, maar $7,50 voor een pak speculaas is me een beetje te gek. In de plaatselijke supermarkt mijn lunch gehaald (die zijn dan wel weer 7 dagen per weer open) en na een uurtje mijn weg naar het zuiden weer vervolgd. Na 250km iets te vroeg het binnenland in afgeslagen waardoor ik weer een bijzondere 30km weg voor me had. Erg smal met af en toe een stukje breder zodat je elkaar kon passeren. En het was, voor Nieuw Zeelandse begrippen, nog best druk op die weg ook. Was uiteindelijk om 15.30u in Featherston bij een Motel/camping/backpackers. Er was niemand bij de receptie, dus gebeld om te vragen of die een backpackersbed voor vanavond had. Dat moest die even kijken dus hij kwam eraan, of ik 5min kon wachten. Uiteraard kon ik dat, want volgens mij was het ook me enige optie in Featherston. Hij had nog wel een backpackers en liet me de kamer zien met de vraag of die goed was. Was prima, want er stond een bed, en dan ben ik blij. Toen we het papierwerk gingen regelen zei die dat het $35 was, maar tijdens het wachten had ik gezien dat het bij byo linnen $25 was. En aangezien ik mijn slaapzak mee heb heb ik dat maar even gemeld, zou toch weer $10 schelen. Er werd even nagedacht en gezegd dat ze daar eigenlijk vanaf willen omdat er nog wel eens een kakkerlak in slaapzakken meekomt. Ik heb hem verzekerd dat ik niet vanuit azie kwam en er zeker geen kakkerlakken in mn slaapzak zitten. Hij vond het prima, en besloot nu ik toch mijn eigen beddengoed had dat ik niet bij de backpackers hoefde. Het waren seizoenswerkers en die hadden er een beetje hun thuis van gemaakt waardoor het een beetje een zooi was en dat wilde die me niet aandoen. Dus ik kon wel in een motel-unit als ik mn slaapzak zou gebruiken, of ik dat niet erg vond; Prima joh, geef mij maar een prive-badkamer, tv, queensize bed en kitchenette. En dat alles wel voor het hostelprijsje.
Gevraagd hoe lang het rijden was naar Cape Palliser, om te kijken of ik dat die middag nog zou doen of de volgende dag. Bleek maar een uurtje rijden te zijn, dus dat kon nog wel, aangezien de zon hier zich wel aan de zomer houdt gaat die pas na 8en onder, dus ik had nog een paar uur daglicht. Het eerste stuk rijden kon inderdaad gewoon weer op hoog tempo en het laatste stuk langs de kust was weer prachtig. Doorgereden naar het einde van de weg waar de vuurtoren staat op het zuidelijkste puntje van het noordereiland. Heb zelfs al een glimp van het zuidereiland opgevangen, maar dat is pas voor over een paar dagen. De 250 treden naar de vuurtoren beklommen. Het waren niet de 700 zoals bij de East Cape Lighthouse, maar deze waren een stuk pijnlijker aangezien de crossing van gisteren nog prima te voelen is in vooral mijn knieeen. Op de terugweg nog gestopt bij de zeehondenkolonie die zich bevinden langs de kust. Super hoe dicht je er bij kan en er gewoon tussendoor kan lopen. Je moet alleen zorgen dat je niet tussen een zeehond en de zee komt omdat je dan hun vluchtroute blokkeert en dan willen ze nog wel eens rare dingen doen. Ze zijn goed gecamoufleerd en tijdens het lopen kon je dan ook ineens een geluid naast je horen en bleek achter het rotsblok 2m bij je vandaan een zeehond te liggen. Ze waren erg fotogeniek en maakten ook erg bijzondere geluiden. De mannetjes die beetje aan het knokken waren, de vrouwtjes die vooral veel zuchten en de kids die de hele tijd aan het spelen waren. Naar de andere kant van de kolonie gelopen en daar een rotsblok beklommen die een mooi zitplekje vormde met zicht op een poel waar ze met zijn allen aan het spelen waren. Daar nog een half uurtje gezeten en regelmatig moeten lachen om de capriolen die die beesten uithalen. Rennende zeehonden zien er ook erg debiel uit! Vervolgens weer terug gereden, gestopt in het vissersdorpje wat daar aan de kust ligt, staat een heel rijtje bulldozers waarmee ze hun boten uit het water slepen. Uiteindelijk weer bijna 500km op de teller.


Maandag ben ik vertrokken van Featherston naar mijn laatste stop op het noordereiland, Wellington.
Het had de hele nacht flink geregend en toen ik opstond regende het nog steeds. Dus lekker rustig aan gedaan en voor mijn eerste dagen op het zuidereiland 2 hostels geboekt. Ook heb ik mijn 2-daagse kayak/hike tour in het Abel Tasman NP geboekt. Nu nog hopen op wat mooier weer, want dat doe ik liever niet in de regen. Gebeld naar een hostel in Wellington, en daar voor 3 nachten een bed geboekt.
Uiteindelijk om 10u vertrokken voor het laatste uurtje naar Wellington. Wellington is een verschrikkelijke stad om in je eentje in te rijden. Net als Arnhem veel eenrichtingsverkeer en zonder iemand naast je die kaart leest erg lastig. De straten zijn hier niet zoals in de andere steden allemaal recht en er gebeurd van alles waardoor je goed op moet letten. Na wat gekloot de auto maar in de parkeergarage van het Te Papa museum gezet en dat als eerste gedaan. Had om 16u bij het hostel afgesproken, dus had een kleine 4u om het museum te bezoeken. Het was een erg interessant museum en vond vooral het gedeelte van het ontstaan van de haka mooi. Uiteraard zijn er ook delen over de natuur, en vooral de aardbevingen en vulkanen. Maar dit is natuurlijk wat in meerdere musea is en waar ik dus al vaker tentoonstellingen over gezien heb. Na die 4u had ik ook wel het idee dat ik het museum prima gezien heb, het is niet zo groot als het National History, of het Science Museum in Londen.
Toen was het toch echt tijd om mijn weg naar het hostel te vinden. Had de kaart bestudeerd en de route in mijn hoofd ingeprent. Had gezien dat ik vooral niet te laat af moest slaan, want mijn afslag was vlak voor een tunnel, en anders zou ik weer helemaal aan de andere kant van de stad uitkomen. Eerst de parkeergarage maar een betaald, $16! Uiteraard was ik bij de eerste weg alweer te vroeg afgeslagen en dit gebeurde nog een aantal keer, maar uiteindelijk heb ik het gevonden. De auto voor de deur gezet, ook al zag ik dat het ‘residents only’ was en naar binnen gegaan om me te melden en te vragen waar de auto moest. De eigenaresse had duidelijk haast, dus ik kreeg de sleutel, snelle rondleiding door het hostel en de opdracht mijn auto te verzetten. Het was inmiddels laat genoeg dat ik niet meer hoefde te betalen, maar voor de komende 2 dagen moet ik parkeercoupons hebben. Uiteraard de auto met de neus in de rijrichting gezet, anders krijg je hier een boete (rare regel). Toen ik weer in het hostel terugkwam was ze foetsie en de receptie dicht. Maar ik had mijn sleutel, dus vond het wel prima. Emma was inmiddels ook aangekomen in Wellington (het lijkt alsof we elkaar achtervolgen) dus bij de I-site afgesproken. Het centrum is hier niet zo groot, en alles is prima lopend te doen. Bij de I-site wat informatie gekregen en ook een tip over de kiwi-nighttour in Zealandia, het is prijzig, dus we moeten er nog even over nadenken.
Vervolgens een barretje opgezocht en gevraagd om een NZs biertje. Ook maar meteen pizza gegeten want we hadden besloten straks naar de film te gaan. Het is Interstellar geworden, toffe film. Beter verhaal dan ik verwacht had. Betekende wel dat ik pas laat weer terug in het hostel was, en ik had nog geen parkeercoupon voor morgen, dat word dus de wekker zetten.

Eerste volle dag Wellington. Had om 9.30u weer met Emma afgesproken, maar moest eerst vroeg op om de parkeercoupon voor de auto te regelen. Die voor de komende 2 dagen gekocht en meteen het hostel betaald en mijn wifi-code gekregen. Daar waren we gisteren allemaal nog niet aan toe gekomen. Had dus nog wat tijd over en gratis internet, dus even met de ouderfiguren geskyped. De laatste keer dat ze in Curacao zitten, dus de volgende keer ‘gewoon’ weer 12u tijdsverschil. Onze hostels liggen echt heel dicht bij elkaar, dus was 2min lopen naar het hostel van Emma. Bij de I-site besloten de kiwitour vanavond te doen, dus meteen geboekt. We zijn met de ruim 100 jaar oude Wellington Cablecar omhoog gegaan naar de botanische tuinen, of althans dat was de bedoeling. Onderweg kwamen we echter nog wat leuke winkels tegen. Ik moet nog een goede waterproof jas hebben, dus daar even naar gekeken, je word heel hebberig van dit soort winkels. Uiteindelijk niks gekocht, viel allemaal iets buiten mijn budget. Uiteindelijk toch aangekomen bij de Cablecar en via de Botanische tuinen weer naar beneden gelopen. In de rozentuin nog heerlijk gelunched, op aanraden van de ober een gigantische lamsburger met frietjes.
Weer in het centum aangekomen naar de parlementsgebouwen gegaan voor een rondleiding, die vertrekt elk uur, duurt een uur, en weer niet onbelangrijk, is gratis. Uiteraard eerst door de beveiliging, en verassing, verassing, ik moest mijn zakmes inleveren (kreeg m gelukkig na afloop wel terug). Begonnen met een filmpje ‘parlaiment 101’ van 3min waar eigenlijk heel duidelijk uitgelegd werd hoe het politieke stelsel in elkaar zit. Het politieke gebeuren werkt daar volgens mij een beetje zoals bij ons, al hebben ze daar de eerste kamer afgeschaft en hebben ze er nog maar 1. De overheid dient daar ook de meerderheid van de 121 zetels te hebben en het is ook een coalitie (al heeft de grootste partij al 60 zetels, dus veel scheelt het niet). Ze hebben nog wel de tradities en poppenkast van de Engelsen overgenomen. Vandaag was er een debat aan de gang, dus we konden niet in de zaal zelf, maar mochten daarna op eigen gelegenheid wel plaatsnemen in ‘The Gallery’ zodat je zicht hebt op dit debat. Ook dit gaat volgens mij een beetje hetzelfde met veel lege plaatsen en de helft die wat anders aan het doen is ipv opletten. We hebben de verschillende gebouwen gezien uit verschillende periodes, 1977, 1922 en 1899. Die laatste werd natuurlijk over gezegd dat die uit de 19e eeuw kwam, want dat is voor hier weer erg oud. Grappig om de verschillende stijlen te zien. Ook hebben ze in 1990 het hele complex verstevigd en aardbeving-proof gemaakt voor de nu geldende normen. Heel mooi gedaan, heel het complex is los gemaakt van de fundering en staat op een soort rubbere poten die 30cm in elke richting kunnen bewegen. Ook is er een 2cm groot gat met de rest van de fundering. In de kelder het zelfs nog van dichtbij kunnen bekijken.
Tijdens het lopen in de stad nog een geweldige opmerking van Emma, want de bussen waren toch wel raar, het waren geen trams, maar ze hadden wel van die draden boven. Ik had er nog niet eens bij stil gestaan, aangezien trolley’s voor mij een heel normaal beeld zijn. Moest er dus wel om lachen, maar weer wat geleerd. Weer een beetje door de stad geslenterd en naar Cuba Street gegaan. Leuke alternatieve winkeltjes en allerlei verschillende mensen. Even terug naar onze hostels om snel wat te eten, even te douchen beetje lezen en om 19.15u weer afgesproken om naar de bus te lopen die ons naar Zealandia zou brengen.
We waren met 7 man, de max was 12. En als een wonder geen Kiwi’s en ook geen Duitsers. De groep bestond uit 2 Fransen, 2 Britten, 1 Australier en dan dus 2 Nederlanders. Eerst uitleg gekregen over Gondwana (het supercontinent van het zuidelijk halfrond) en het ontstaan van Nieuw Zeeland. Het ligt al zo’n 80 miljoen jaar geisoleerd van de rest. En waar op andere continenten de zoogdieren het voor het zeggen kregen zijn het hier de vogels geweest. De enige inheemse zoogdieren die er waren waren 3 soorten vleermuizen, waar er nu nog 2 van bestaan. Verder nog een mooie film gezien over de invloed op het land na de komst van de verschillende mensen, beginnend met de polynesiers en vervolgens de engelsen en europeanen. Die ieder ook weer planten en dieren van thuis mee namen. De sanctuary’s zoals Zealandia zijn nodig omdat de vogels geen zoogdieren als natuurlijke vijanden hadden en daar dus ook niet op geevolueerd zijn. Vooral de Australische possums zijn hier een groot probleem, en dat terwijl die in Australie met uitsterven bedreigd worden. Hier zijn ze een plaag. Om heel het park staat een hek van 1,8m hoog om de springende beesten tegen te houden, er zit een kap op voor de klimmende dieren, een stuk onder de grond voor de gravende dieren en een 3m corridor zodat er niks vanuit de bomen over het hek springt.
Na de film onze warme kleding aan (want het is hier gewoon ijskoud) en het park in. Het was nog schemer dus je hoorde erg veel verschillende vogels. Heel leuk om verteld te krijgen wat welke vogel is. Ook nog een hele zeldzame Hihi gehoord en een glimp van gezien. Maar toen het donker was gingen we uiteraard op zoek naar waar we allemaal voor gekomen waren, de kiwi’s. Naar schatting lopen er daar nu zo’n 140 spotted kiwi’s rond, de kleinste en ook de meest zeldzame. Maar we moesten ze nog wel maar zien te vinden. We hadden ieder een zaklamp gekregen met rood licht, omdat ze dat het minste stoort. Uiteindelijk vonden we er 1, en toch wel heel erg tof om te zien, wat een grappige beesten. Vogels vertrouwens normaal gesproken op hun zicht, maar de kiwi moest weer speciaal zijn en vertrouwt op zijn reukvermogen. Zijn neusgaten zitten dan ook aan de punt van zijn snavel, en niet aan de basis. Hij scharrelde wat rond en kwam tot op een meter van onze voeten. Vervolgens rende die weg wat er ook weer totaal debiel uitziet. Ik heb een foto van hem gemaakt, maar het is dat ik weet dat er een kiwi op staat, want herkennen in het donker doe je het natuurlijk niet. Inmiddels weet ik ook hoe een kiwi ruikt, een beetje aarde-achtig. Verder hebben we nog wel een aantal keer een kiwi(man) horen roepen en nog 1 geroken, maar geen enkele meer gezien. Wel nog een boom- en een grotweta en een Taurara, een reptiel die al weet ik veel hoeveel miljoen jaar bestaat.
Na zo’n 2,5u waren we weer terug in het bezoekerscentrum en konden we weer richting de bus. In de bus zaten een stel jongeren uitbundig te zingen. Was erg leuk en de hele bus was vrolijk. Zelfs nog een ode aan de busschauffeur, want die stopte wel even omdat de dame van het gezelschap heel erg nodig moest plassen. Heeft ze lekker naast de bus gedaan en toen konden we weer verder. Bijzonder...
Toch weer 12u voor ik ging slapen. Vandaag uitgeslapen (tot 8.30u) en zo de stad in om te shoppen.