Queenstown en Paragliden

Ik dacht dat ik het op het zuidereiland wat rustiger zou hebben en de blog wat beter bij zou kunnen houden. Dat had ik dus mis en aangezien het weer ook steeds mooier word leef ik langer buiten ipv op een regenachtige dag mijn blog te typen. Hier is het inmiddels al eerste kerstdag. De voorspelling voor vandaag, zon, 27gr en alles behalve een kerstgevoel. Geen kerstversiering in het hostel, daarvoor moet ik maar in mijn auto gaan zitten. Al kan ik wel sneeuw zien op de bergen aan de andere kant van het meer. Zojuist met z’n 3en de lokale berg Mt. Iron beklommen. Genoeg activiteit voor vandaag.

Loop alweer, verassing, een week achter, dus zal eens even zien hoever ik kom.
Om te beginnen het vertrek van de westcoast en de gletsjers. Stond een lange rijdag op het programma, want wilde het redden tot Queenstown aangezien ik zou gaan paragliden als het vrijdag mooi weer was. Begonnen met weer 2 vogels doodrijden binnen 5 min van elkaar. Er zijn hier ook wel veel vogels, en ik maak inderdaad een hoop kilometers (inmiddels al over de 7000km), maar toch hebben de vogels hier niet echt goed inzicht in snel bewegende objecten.
Sowieso zijn de vogels hier niet echt bang, soms tijdens een wandeling stap ik bijna op een vogel omdat ze gewoon blijven zitten.
Voelde me prima na het ijsklimmen, alleen mijn knie heeft het hele kleurenpallet gehad na een klap tegen het ijs. Eerst nog een stop gehad bij Lake Matherson, jammer dat ik de vorige dag niet geweest was, want dan had ik vrij zicht gehad op Mt. Cook (iets wat maar heel sporadisch is), nu was het grijs en regen.
Doorgereden tot Haast, bijzondere kustlijn daar met vooral erg veel sandflies. Zelfs nog wat zeldzame Hectordolfijnen (of de vinnen) gezien, die hadden zich bij Hector niet laten zien.
Vervolgens de Haastpass, de zuidelijkste van de 3 passen waar je de alpen over kan steken. Kwam bij de verschillende stops voor korte wandelingen en uitzichtpunten telkens dezelfde mensen tegen, ook steeds meer nederlanders. Bij een van de stops bij de Blue Pools waren er nog een stel gekken die van de swingbridge afsprongen, ik was telkens blij dat ze weer zonder verwondingen boven kwamen. Niet gered tot Queenstown en dus maar overnacht in Wanaka leek me geen probleem aangezien het nog niet echt goed weer was. Kreeg om 19.30u echter een smsje dat er de volgende dag gevlogen werd en als je mee wilde werd je geacht je om 8u bij het flightpark te melden. Uiteraard wilde ik dat dus dat werd een vroegertje met vertrek om 6.45u.

Bij aankomst op het flightpark nog even een formulier invullen (overigens kun je hier in NZ toch niemand aanklagen) en mijn spullen verzamelen. Kennis gemaakt met de anderen, vooral piloten die bezig waren met hun PG1 of die net af hadden. Qua aantal vluchten zat ik dus in de top, voor een aantal werd dit de eerste hoogtevlucht. Allemaal vrouwen (en Damian, maar die hebben we gewoon niet meegeteld), dus al snel was het ‘Female Friday’ en waren wij ‘Swanny’s Angels’.
Vond het leuk om het verschil tussen deze school en wat ik gewend was te merken, vooral de volgorde waarin je dingen leert of waar de nadruk op ligt. Zo waren hier de weersomstandigheden, verschillende soorten winden, thermiek enz en de oefeningen in de lucht belangrijk. Het grote verschil daarin is denk ik dat het hier rustig is (max iets van 5 gliders in de lucht) en je hebt zeeen van ruimte, het landingsveld was iets van 2 voetbalvelden groot en bij de start had je ook alle ruimte om je scherm uit te leggen. Uiteraard probeerde ik het zelf te doen en krijg daar ook steeds meer inzicht in. De belangrijkste dingen die ik geleerd heb zijn: “Don’t hit the shitpond” en “be a banana”.
Was voor de eerste vlucht erg zenuwachtig, het is namelijk ook een extra moeilijkheidsgraad het kiwi-accent via de radio te ontcijferen en de belangrijke dingen eruit te filteren. Want ook onderweg kreeg je nog het een en ander aan uitleg (wat zeker interessant was). Maar na die eerste kon ik niet meer wachten om weer naar boven te gaan.
Die dag 3 fantastische vluchten met mooi nieuw materiaal (seizoen is net begonnen) gemaakt.
Annie meegenomen naar Queenstown en een bed genomen in het hostel waar zij ook zat, gigantisch hostel met verscheidene gebouwen. We hadden eerder bedacht dat we de volgende dagen een overnight hike wilde doen, dus onder het genot van een heerlijke Devil’s Burger daar over gehad.
Na een wat vruchtloze uren maar afgesproken ons door de DOC-mensjes te laten informeren.

Zaterdagochtend stonden we dus om 8.30u in het DOC-kantoor, een route gemaakt en in de auto naar Glenorchy, de weersvoorspelling was niet denderend, maar we hoopten maar dat het op zou klaren. In de regen in een shelter onze tassen klaargemaakt en vervolgens op pad. Het is heel de dag geen seconde droog geweest. Na een paar uur lopen stond er een river-crossing op het programma. We kwamen eerst een klein beekje tegen en Annie stak hem eerst over, ze gleed uit en 1 voet kwam in het water. Der schoenen waren toch al doorweekt dus geen probleem. Het waarschijnlijk niet zo verstandig van me dat ik der uit begon te lachen, want ik moest nog. Mijn eerst stap gleed ik al uit met mijn voet in het diepste punt van de beek en om mn evenwicht te bewaren zette ik mn andere voet ook in het water. Op de een of andere manier was 1 voet nog redelijk droog, dat Goretex werkt echt. Zover onze rivercrossing-skills, dat ging nog wat betekenen. Het scheelde dat we toch al doorweekt waren en de temperatuur niet heel slecht.

Toen we bij de rivier kwamen was de waterstand door de vele regen toch al een heel stuk hoger dan verwacht. Verschillende plekken bekeken en besloten dat het originele pad de veiligste was. Was daar wel breed, maar de stroming leek daar niet zo erg te zijn. Omdat mn voeten nog min of meer droog waren mijn schoenen uitgedaan en broek opgerold. Maar na ong een meter stonden we al tot onze kuiten in het ijskoude water en de stroming werd alsmaar sterker en dieper en mn voeten werden gevoelloos. We zijn dus maar verstandig geweest en omgedraaid. De 2e keer ging het beekje een stuk beter (we waren namelijk inmiddels experts). De regen werd nog erger en de wind stak ook op. Terug aangekomen bij de auto waren we blij met onze beslissing en toe aan een warme douche en lekker bed. Uiteraard scheen de zon toen we terug kwamen in Queenstown, maar wij vonden dat het in Glenorchy nog steeds slecht weer was. Heb die dag ook maar 3 foto’s gemaakt. Vervolgens kreeg ik nog een berichtje van Swanny voor paragliden op zondag om 11u. Weet niet naar welke weersvoorspelling hij gekeken had, want die van ons voorspelde weer regen.

De volgende dag wakker geworden in de miezerregen en om 10.30u regende het nog. Toen toch een smsje gekregen dat het vliegen afgeblazen werd. Een beetje zieke en zielige Annie uit der bed gesleept en wezen frisbee-golfen in het park. Echt serious bussinnes hier, met verschillende disc van verschillende bouw en gewichten voor de verschillende afstanden en holes. Wij hadden uiteraard gewoon een simpele beginners midrange disc en ons prima vermaakt. Beetje medelijden met alle bomen in het park, zitten vol kerven van waar ze geraakt zijn. Wij namen de opdracht ‘trough the pinetrees’ dan ook af en toe een beetje te letterlijk. Maar geen discs hoog vast in bomen, geen in het meer, en geen in de eendjesvijver, dus we hebben het goed gedaan.

Weer een beetje bij, alleen nog Fiordland/Milford sound. Zal snel de rest tikken zodat ik weer bij ben.